ประเทศมาเลเซีย

ประเทศมาเลเซีย
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรีไปที่: ป้ายบอกทาง, ค้นหา
มาเลเซีย
Malaysia; مليسيا (มาเลย์)

ธงชาติ ตราแผ่นดิน

คำขวัญ: Bersekutu Bertambah Mutu
("ความเป็นเอกภาพคือพลัง")
เพลงชาติ: เนอการากู


เมืองหลวง กัวลาลัมเปอร์1
2°30′N 112°30′E / 2.5°N 112.5°E / 2.5; 112.5
เมืองใหญ่สุด กัวลาลัมเปอร์
ภาษาทางการ ภาษามาเลย์

การปกครอง สหพันธรัฐราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ
- ผู้ปกครองสูงสุด สมเด็จพระราชาธิบดีสุลตาน มีซาน ไซนัล อาบิดีน
- นายกรัฐมนตรี นาจิบ ราซัค
เอกราช
- จาก อังกฤษ (เฉพาะมลายา) 31 สิงหาคม พ.ศ. 2500
- การสร้างชาติรวม ซาบาห์ ซาราวัก และสิงคโปร์ 16 กันยายน พ.ศ. 2506
พื้นที่
- รวม 329,847 ตร.กม. (66)
127,287 ตร.ไมล์
- แหล่งน้ำ (%) 0.3
ประชากร
- 2549 (ประมาณ) 26,920,000 (44)
- 2543 (สำรวจ) 23,953,136
- ความหนาแน่น 82 คน/ตร.กม. (109)
211 คน/ตร.ไมล์
จีดีพี (อำนาจซื้อ) 2549 (ประมาณ)
- รวม $ 180.7 พันล้าน (ธนาคารโลก) (36)
- ต่อหัว $ 12,700 (61)
เอชดีไอ (2550) 0.829 (สูง) (66)
สกุลเงิน ริงกิต (RM) (MYR)
เขตเวลา MST (UTC+8)
- (DST) Not observed (UTC+8)
โดเมนบนสุด .my
รหัสโทรศัพท์ 602
1. ปุตราจายาเป็นที่ตั้งรัฐบาล
2. 020 เมื่อโทรฯ จาก สิงคโปร์

ประเทศมาเลเซีย (อังกฤษ: Malaysia) เป็นประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แบ่งเป็น 2 ส่วน โดยมีทะเลจีนใต้กั้น ส่วนแรกคือ คาบสมุทรมลายู มีพรมแดนทิศเหนือติดประเทศไทย และทิศใต้ติดกับสิงคโปร์ ส่วนที่สองคือ ทางเหนือของเกาะบอร์เนียว มีพรมแดนทิศใต้ติดอินโดนีเซีย และมีพรมแดนล้อมรอบประเทศบรูไน มาเลเซียเป็นสมาชิกก่อตั้งของกลุ่มประเทศอาเซียน

เนื้อหา [ซ่อน]
1 ชื่อ
2 การเมือง
3 การแบ่งเขตการปกครอง
3.1 รัฐ
3.2 ดินแดนสหพันธ์
4 ภูมิศาสตร์
4.1 ลักษณะภูมิประเทศ
4.2 ลักษณะภูมิอากาศ
5 เศรษฐกิจ
6 ประชากร
7 วัฒนธรรม
8 ดูเพิ่ม
9 อ้างอิง
10 แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้] ชื่อ

คำว่ามาเลเซียเคยถูใช้เรียกหมู่เกาะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาก่อนชื่อของประเทศมาเลเซียถูกตั้งขึ้นเมือ พ.ศ. 2506 โดยมีความหมายรวมเอาสหพันธรัฐมาลายา สิงค์โปร์ ซาบาห์ ซาราวัก และบรูไนเข้าด้วยกัน คำว่า มาเลเซียนี้เดิมเคยถูกใช้เป็นชื่อเรียกภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในส่วนที่เป็นหมู่เกาะมาก่อน ซึ่งปรากฏหลังฐานจากแผนที่ที่ตีพิมพ์ในชิคาโกเมื่อปีพ.ศ. 2457 ในการตั้งชื่อประเทศมาเลเซียนั้นมีการนำเสนอชื่ออื่นๆ มากมายก่อนที่จะได้ผลสรุปให้ใช้ชื่อมาเลเซีย




[แก้] การเมือง
ในปัจจุบันประกอบด้วยรัฐ 13 รัฐและปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตยแบบรัฐสภา มีรูปแบบในการปกครองคล้ายอังกฤษกับสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ประมุขแห่งรัฐมีตำแหน่งเป็นพระราชาธิบดี

[แก้] การแบ่งเขตการปกครอง

แผนที่รัฐในมาเลเซียมาเลเซียแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 13 รัฐ (states - negeri-negeri) และ 3 ดินแดนสหพันธ์* (federal territories - wilayah-wilayah persekutuan) เป็นดินแดนที่รัฐบาลกลางปกครอง เขตการปกครองต่าง ๆ และชื่อเมืองหลวง (ในวงเล็บ) ได้แก่

[แก้] รัฐ
มาเลเซียตะวันตก (คาบสมุทรมลายู)

กลันตัน (โกตาบารู)
เกดะห์ (ไทรบุรี) (อลอร์สตาร์)
ตรังกานู (กัวลาตรังกานู)
เนกรีเซมบีลัน (สเรมบัน)
ปะหัง (กวนตัน)
ปะลิส (กางาร์)
ปีนัง (จอร์จทาวน์)
เประ (อีโปห์)
มะละกา (มะละกา)
ยะโฮร์ (ยะโฮร์บาห์รู)
สลังงอร์ (ชาห์อาลัม)
มาเลเซียตะวันออก (เกาะบอร์เนียวตอนเหนือ)

ซาบาห์ (โกตากินะบะลู)
ซาราวัก (กูจิง)
[แก้] ดินแดนสหพันธ์
มาเลเซียตะวันตก

กัวลาลัมเปอร์ (กัวลาลัมเปอร์)
ปุตราจายา (ปุตราจายา)
มาเลเซียตะวันออก

ลาบวน (วิกตอเรีย)
[แก้] ภูมิศาสตร์
[แก้] ลักษณะภูมิประเทศ
1.มาเลเซียตะวันตก มีภูเขาทอดยาวทางตอนกลางเกือบตลอด เป็นอุปสรรคต่อการคมนาคม ทำให้มีที่ราบ 2 ด้าน ที่ราบด้านตะวันตกกว้างกว่า เป็นเขตเศรษฐกิจที่สำคัญ คือ เขตปลูกยางพารา และขุดแร่ดีบุก
2.มาเลเซียตะวันออก ส่วนใหญ่เป็นภูเขา ที่ราบสูงอยู่ทางตอนใน มีที่ราบย่อม ๆ อยู่ตามชายฝั่งทะเล
[แก้] ลักษณะภูมิอากาศ
ตั้งอยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตร มีอากาศร้อนชื้นแถบศูนย์สูตร อยู่ในอิทธิพลของลมมรสุม
[แก้] เศรษฐกิจ
1.เกษตรกรรม ผลิตยางพาราที่สำคัญของโลก และข้าวเจ้าปลูกมากบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำทั้ง 2 ด้าน
2.การทำเหมืองแร่ แร่ที่สำคัญ ได้แก่ แร่ดีบุกส่งออกเป็นอันดับหนึ่งของโลกแร่เหล็ก น้ำมัน และแก๊สธรรมชาติ
3.การทำป่าไม้ ส่วนใหญ่เป็นไม้เนื้อแข็ง ส่งไม้ออกเป็นอันดับ 2 ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รองจากอินโดนีเซีย
4.อุตสาหกรรม ได้ชื่อว่าเป็นประเทศอุตสาหกรรมใหม่ของเอเชีย (NICs)
[แก้] ประชากร
ประเทศมาเลเซียมีปัญหาประชากรหลากหลายเชื้อชาติ ในอดีตเคยเกิดสงครามกลางเมืองเนื่องจากการกีดกันทางเชื้อชาติ ประเทศมาเลเซียประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวมลายูร้อยละ 50.4 เป็นชาวภูมิบุตร (Bumiputra) คือบุตรแห่งแผ่นดิน รวมไปถึงชนดั้งเดิมของประเทศอีกส่วนหนึ่ง ได้แก่กลุ่มชนเผ่าในรัฐซาราวัก และรัฐซาบาห์มีอยู่ร้อยละ 11[1] ซึ่งตามรัฐธรรมนูญของมาเลเซียนั้น ชาวมลายูนั้นคือมุสลิม และอยู่ในกรอบวัฒนธรรมมลายู แต่ชาวภูมิบุตรที่ไม่ใช่ชาวมลายูนั้น มีจำนวนกว่าครึ่งของประชากรในรัฐซาราวัก (ได้แก่ชาวอิบัน ร้อยละ 30) และร้อยละ 60 ของประชากรรัฐซาบาห์ (ได้แก่ชาวกาดาซัน-ดูซุน ร้อยละ 18 และชาวบาเจา ร้อยละ 17) [1] นอกจากนี้ยังมีชนพื้นเมืองดั้งเดิมของคาบสมุทรมลายูอีกกลุ่มหนึ่ง คือ โอรัง อัสลี

ประชากรกลุ่มใหญ่ที่ไม่ใช่ชาวภูมิบุตรหรือชนดั้งเดิมเป็นพวกที่เข้ามาใหม่ โดยเป็นชาวมาเลเซียเชื้อสายจีน มีอยู่ร้อยละ 23.7 ซึ่งมีประจายอยู่ทั่วประเทศ มีชาวมาเลเซียเชื้อสายอินเดีย อีกร้อยละ 7.1 ของประชากร[1] ส่วนใหญ่สืบเชื้อสายมาจากชาวทมิฬ แต่ยังมีชาวอินเดียกลุ่มอื่น อย่างเกรละ, ปัญจาบ, คุชรัต และปาร์ซี นอกจากนี้ยังมีกลุ่มชาวมาเลเซียเชื้อสายไทย โดยอาศัยอยู่ในรัฐทางตอนเหนือของประเทศ มีคนเชื้อสายชวา และมินังกะเบาในรัฐทางตอนใต้ของคาบสมุทรอย่าง รัฐยะโฮร์

ชุมชนลูกครึ่งคริสตัง (โปรตุเกส-มลายู) ที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก และชุมชนลูกครึ่งอื่นๆอย่าง ฮอลันดา และอังกฤษส่วนมากอาศัยในรัฐมะละกา ส่วนลูกครึ่งเปอรานากัน หรือชาวจีนช่องแคบ (จีน-มลายู) ส่วนมากอาศัยอยู่ในรัฐมะละกา และมีชุมชนอยู่ในรัฐปีนัง

[แก้] วัฒนธรรม
มีสภาพคล้ายคลึงกับประเทศอินโดนีเชีย ชึ่งเป็นหมู่เกาะอิทธิพลของศาสนาอิสลามได้แพร่เข้ามาในแหลมมลายู ประชากรนับถือศาสนาอิสลาม 55% นับถือศาสนาพุทธ 25% นับถือศาสนาคริสต์ 13% นับถือศาสนาฮินดู 7% และลัทธิศาสนาพื้นเมือง 4% แต่การหันไปนับถือศาสนาอื่นที่ไม่ใช่อิสลามเป็นปัญหาอย่างมากเนื่องจากทางภาครัฐจะไม่เปลี่ยนข้อมูลทางราชการให้ มาเลเซียบัญญัติในรัฐธรรมนูญให้ศาสนาอิสลามเป็นศาสนาประจำชาติ และผู้ที่นับถือศาสนาอิสลามจะมีสิทธิพิเศษ คือ ได้รับเงินอุดหนุนทางด้านการศึกษา สาธารณะสุข การคลอดบุตร งานแต่งงานและงานศพตามนโยบาย "ภูมิบุตร